deTrucker

We gaan terug naar 2008. Na een jaar met Ome Gerben meekijken neemt Joost Poels het penningmeesterschap van De Trucker officieel over. Het zijn geen makkelijke tijden. Er is namelijk een vrijwilligerstekort, de voorgevel moet opgeknapt worden en er dreigt een rookverbod aan te komen. Ik (Bas), Bert, Ron, Nathalie, Matthias en Michelle zijn blij dat Joost ons bestuur weer compleet maakt.  

Joost drukt meteen zijn stempel. In plaats van de huur jaarlijks te betalen gaat hij dat maandelijks doen. Zo trekt De Trucker nog ff lekker wat meer rente van de jaarlijkse subsidie. De verwachtingen stelt hij naar beneden bij en hij gaat aan de slag met een liquiditeitsplanning. Voor een feest of activiteit met een budget hoger dan €30,- moet een plan worden ingediend en er moet maandelijks overleg plaatsvinden tussen programmering en financiën. Een kluisje staat er niet meer zomaar. Je moet Joost bellen voor de code. Dat lijkt mij niet handig maar hij weet precies wie hoe laat gaat bellen als hij naar de barplanning kijkt en vindt dat wel gezellig.  

Ik waarschuw alvast. In dit stuk gaan meer cijfers genoemd worden, Joost was daar namelijk ook van. Met een achtergrond bij het feestcomite van de Haagse Hoge School, werknemer Belastingdienst en later het Ministerie van Financiën zit hij als feestganger prima op zijn plek bij de Trucker en hij is ook best ambitieus.

Joost experimenteert in het bestuur lekker door met dingen die hij volgens mij op zijn werk heeft geleerd. Ineens werken we met Balanced Score Cards (een soort van smiley systeem rood naar groen) die we elke bestuursvergadering afwerken. Inmiddels is hij ook regisseur geworden van OJK. De gemeente verandert van subsidiesysteem. Joost maakt een plan. Hij is goed in dit soort documenten. Een flink aantal weken zijn we intensief bezig om alles wat we nodig denken te hebben of te willen vervangen op te schrijven en te beargumenteren waarom we dit nodig hebben. Project ledlamp, project buitenkant, project geluid, project geef vrijwilligers een t-shirt; we trekken alles uit kast onder leiding van de over gemotiveerde Joost. Er komt een serieus onderhoudsplan op tafel. 

Uiteindelijk vinden we wel dat De Trucker €60.000,- per jaar nodig heeft de komende jaren. We vragen het maar krijgen na emotionele en hoog gespannen gesprekken. €30.000,-. een verdubbeling van wat we hadden, maar Joost moppert alsnog ‘we hadden godverredomme €100.000,- moeten vragen’ hoor ik hem nog zeggen. 

In 2010 maken we het gemiste vrijwilligersuitje (door geldgebrek) van 2009 helemaal goed. Aad van Heineken is blij met de nieuwe deal die we gemaakt hebben en sponsort ons een dagje Amsterdam bij de Heineken Experience en een rondvaartboot met ‘genoeg’ drank. De nieuwe jeugd oa. Wesley, Sander, Wessel en Jordi gaan ook mee. 

In februari 2011 breekt er een grote brand uit in de bovenzaal. Zijn gevoel voor sfeer en decor bracht hem op het idee om over het afzetlint te stappen en toch maar een paar foto’s maken. ‘Lachen voor later’. Hoor ik hem nog zeggen.

De Trucker floreert (voor Truckerbegrippen) en de spaarrekening is goed gevuld. Er staan vele feesten op het programma en bestuur, bezoekers en vrijwilligers blijven aan. Maar Joost kijkt altijd vooruit.

Ik citeer uit het jaarverslag:

‘De uitdagingen voor De Trucker op financieel gebied zijn een gevarieerd programma blijven

bieden, ondanks verschralingen in de cultuursector algemeen. De in 2011 verwachtte stijging van de inkoopprijzen is in 2012 uitgekomen. De verkoopprijzen van drankjes hebben we hierdoor in september van dit jaar met zo’n 20 cent moeten verhogen. De leverancier heeft voor 2013 een verdere stijging van zo’n 11% aangekondigd. Dit is reden voor De Trucker om het inkoopbeleid en de leverancier in 2013 te evalueren’. 

De prijs van drank verhogen is wel het laatste redmiddel (vindt ook Joost natuurlijk). Dus dan maar onderhandelen (ook al zo’n mooie kwaliteit van hem). In 2013 tekenen we voor Inbev en zelfs voor de laatste Heinekenbiertjes verzinnen we een feestavond. Ik draag in dat jaar mijn verantwoordelijkheden over. Het kost wat moeite om Joost te overtuigen maar het is goed zo. De gemeente zou het jaar erna wederom de subsidieregeling gaan veranderen en de kraan gaat misschien wel helemaal dicht. Nog eenmaal de bühne op met zijn allen maar hierna zijn veel vrijwilligers andere dingen gaan doen. De Trucker zit in een crisis.

Joost schrijft (in goed overleg met iedereen) een document van 6 kantjes gericht aan huurbaas de Ruif waarom De Trucker zo niet verder kan. Olaf, Marc en Linda, springen in en mede dankzij hen en overige vrijwilligers bestaat De Trucker nog steeds. In 2017 draagt Joost uiteindelijk zijn penningmeesterschap over aan Marc. Waarna hij zelf nog sponsor aan de bar blijft.

De Trucker heeft aan Joost veel te danken. Joost had overal zijn aandeel in. Of het nou ging over feestjes, het licht, het geluid, de bar, de website, de posters, de uitjes, de aankleding; in alles zit wel een beetje Joost. 

Joost kom vooruit nog eentje dan je mag nog niet naar huis, presentaties van de poquiz, barman, lichtman, DJ, acteur en regisseur van OJK, glitter en glamour party’s, de Barbijbel en alle kleurtjes in plaats van hout en zwart.

Joost wat hebben we met zijn allen veel meegemaakt, we gaan je missen maar je zit nog voor altijd in mijn hart.